Dag 20 / 17 November 2011 / Franz Joseph Glacier

Mijn eerste KIWI Encounter heb ik beleefd in de Magic Bus zonder dat ik er enig benul van had. Er liepen twee grote en twee kleine kiwi's in de berm. Wist ik veel dat het kiwi's waren.

En dan heb je een chauffeur ( die zichzelf Soap??? noemt. En hij vind zichzelf erg lollig; 'Everyone that is missing please put your hands up. Alright no one missing, let's go!')die nadat je voorbij de beestjes geraasd bent roept 'O, by the way, that were kiwi birds' Bij aankomst in Franz Joseph begon het te regenen en leek de Kiwi Adventure me een leuke echte kennismaking met het nationale symbool van Nieuw Zeeland.

De Kiwi bird heeft geen vleugels. Hierdoor is het eigenlijk één grote bruine bol met fluffige veertje's. Aaaahhh!!! Knuffelen! Het beestje loopt rustig rond te scharrelen als een kip, en wroet tegelijkertijd met zijn lange smalle snavel in de modder op zoek naar eten. Zo schattig. Het beestje is 's nachts het meest actief, en heeft ook overgevoelige ogen en oren. Foto's nemen in de al verdonkerde ruimte was dus echt ‘not done'.

Dan heb je ook nog de menselijke Kiwi. De inwoners van Nieuw Zeeland. Die hebben ook zo hun eigen kenmerken. Eigenlijk zijn het ( op de Maori's na ) voornamelijk Engelsen ver van huis. Ze rijden links, zijn gek op allerlei pie's en muffins, vieren bonfire night op 5 nov, eten in het weekend veel fish & chips, drinken in pint's, en waar ik meest gek op ben iedereen noemt me 'dear' of 'love'!

In het begin moest ik wel erg wennen aan het binnensmonds gemompel in het Engels, maar daar wen je snel aan. Verder sluiten ze hier bijna elke zin af met: Ssssweeeet! of Ssssweeeet Asssss. Wat zoiets betekend als Cool, of een bevestiging van hetgeen zojuist is voorgesteld.

Verder eindigt elk verhaal of bewering met ' Ay? ' Alsof ze overal een bevestiging voor nodig hebben. Een onzeker volkje is het zeker niet. Vanuit de cultuur en geschiedenis is Nieuw Zeeland een land waar je met trots je volk en land verdedig, en indien nodig veroverd. En dat merk je nu nog.

De zwarte All Blacks vlag hangt echt aan elke boomtak in de meest kleine dorpjes en verlaten gebieden. En begin niet over de grote broer van NZ; Australië. De Kiwi's hebben een hechte haat - liefde verhouding met hun buren. Iedereen is trots op zijn land, streek en dorp. Hoe klein ook. Elk dorp heeft hier zo zijn eigen kenmerk.

Taihope, voor z'n gumboots of wellies. Het enorme standbeeld van de rubber laars is bijna groter dan het dorpje zelf. Town of Bull, a unforget-a-Bull town which is very live-a-bull and hospit-a-bull. Schools are knowledge-a-bull, museums memor-a-bull and there are a places where the food is eat-a-bull.En dan heb je ook nog Ohakune 'Carrot Capital of NZ'. Natuurlijk is de enorme wortel aan het begin van het dorp voor de gelegenheid in het 'All Black' geverfd met de slogan: ' Paint it Black'.

In Nelson heb ik een dag een wijn tour langs een viertal wijngaarden en 1 brouwerij gemaakt. Ik had het geluk om dit met een gezin uit Christchurch te mogen doen. Naast bergen met informatie over aardbevingen, vulkanen en Christchurch heb ik ook de Kiwi beter leren kennen.

Ze hebben een sterke persoonlijkheid en groot zelfvertrouwen. De kiwi's stellen hun onafhankelijkheid erg op prijs, en zijn daardoor ook erg vindingrijk. Waarschijnlijk komt dit allemaal voort uit de geïsoleerde locatie van de Zuid Pacific.

Buiten de 'standaard' vriendelijkheid als 'mate' en 'dear' zijn ze echt oprecht geïnteresseerd en zeer behulpzaam. Wanneer ik in Christchurch arriveer heb ik een adres en telefoonnummer waar ik altijd terecht kan voor hulp, of voor een gezellig biertje. Wie weet? Een TUI drinken bij de Kiwi's thuis. Dat is pas een encounter! Swwwweet Asss!